No to wstawiam cały mój post. Nie jestem pewna terminologii chorób więc z góry przepraszam za pomyłki
Każdy kto rozważa kastrację psa czy suki, musi wziąć pod uwagę dlaczego tak chce, i jakie są korzyści tego, a jakie strony negatywne. Dlatego załączam tłumaczenie na szybko fragmentu artykuły Laury Sanborn, który w całości znajduje się tutaj:
http://www.naiaonline.org/pdfs/LongTermHealthEffectsOfSpayNeuterInDogs.pdfDługoterminowe czynniki ryzyka i korzyści związane z kastracją u psów
Laura J. Sanborn, M.S.
[Część streszczenia:]
Wydaję się iż nie ma przekonujących dowodów na korzyść kastracji u samców, szczególnie u niedojrzałych samców, w celu zapobieżenia przyszłym problemom zdrowotnym
Ze strony pozytywnej, kastracja samców
* eliminuje małe ryzyko (prawdopodobieństwo < 1%) śmierci na raka jąder
* zmniejsza ryzyko zaburzeń, które nie mają podłoża nowotworowego
* zmniejsza ryzyko przetok około-odbytowych
* być może zmniejsza ryzyko cukrzycy (dane nieprzekonywające)
Ze strony negatywnej, kastracja samców
* jeśli przeprowadzona przed ukończeniem 1 roku znacząco zwiększa ryzyko kostniako-mięsaka (nowotwór kości); jest to częsty nowotwór u średnich /dużych oraz bardzo dużych ras ze złym rokowaniem.
* zwiększa ryzyko sercowego złośliwego śródbłoniaka krwionośnego o czynnik 1,6
* trzykrotnie zwiększa ryzyko niedoczynności tarczycy
* zwiększa ryzyko postępującego starczego upośledzenia poznawczego
* trzykrotnie zwiększa ryzyko otyłości, częstego problemu wśród psów i związanych z tym problemów zdrowotnych
* czterokrotnie zwiększa małe ryzyko (<0,6%) raka prostaty
* podwaja małe ryzyko ( 1%) nowotworu dróg moczowych
* zwiększa ryzyko zaburzeń układu kostnego
* zwiększa ryzyko reakcji niepożądanych na szczepionki
Jeśli chodzi o samice to sytuacja jest bardziej skomplikowana. Liczba korzyści zdrowotnych związanych z kastracją może być większa niż związane z nią problemy zdrowotne w pewnym (nie wszystkich) przypadkach. Biorąc obie rzeczy pod uwagę, to czy kastracja zwiększa prawdopodobieństwo dobrego zdrowia czy tez jego pogorszenia zależy od wieku suki oraz względnego ryzyka różnych chorób u różnych ras.
Od strony pozytywnej kastracja suk
* jeśli wykonana przed ukończeniem 2,5 lat bardzo zmniejsza ryzyko guzów sutka,
najczęstszego nowotworu złośliwego u samic.
* niemal eliminuje ryzyko ropomacicza, które dotknęłoby 23% suk nie sterylizowanych. Ropomacicze zabija ok 1% nie sterylizowanych suk
* zmniejsza ryzyko przetok około-odbytowych
* likwiduje bardzo małe ryzyko (<0,5%) guza macicy, szyki macicy, jajników,
Od strony negatywnej kastracja suk
* jeśli przeprowadzona przed ukończeniem 1 roku znacząco zwiększa ryzyko kostniako-mięsaka (nowotwór kości); jest to
częsty nowotwór u średnich /dużych oraz bardzo dużych ras ze złym rokowaniem.
* zwiększa ryzyko złośliwego śródbłoniaka krwionośnego śledziony o czynnik 2,3 oraz złośliwego śródbłoniaka krwionośnego serca o czynnik > 5; jest to częsty nowotwór oraz częsta przyczyna zgonu u niektórych ras
* trzykrotnie zwiększa ryzyko niedoczynności tarczycy
* zwiększa ryzyko otyłości o czynnik 1,602, częstego problemu wśród psów i związanych z tym problemów zdrowotnych
* powoduje nietrzymaniem moczu "pokastracyjne": u 4-20 % samic
* zwiększa ryzyko utrzymujących się i nawracających infekcji dróg moczowych o czynnik 3-4
* zwiększa ryzyko cofnięcia sromu, zapalenia pochwy, szczególnie u suk
kastrowanych przed osiągnięciem dojrzałości płciowej
* podwaja małe ryzyko ( < 1%) nowotworu dróg moczowych
* zwiększa ryzyko zaburzeń układu kostnego
* zwiększa ryzyko reakcji niepożądanych na szczepionki
Balans pomiędzy długofalowym ryzykiem oraz korzyściami kastracji jest różny w zależności od psa. Rasa, wiek, płeć to czynniki, które musza rozważone razem z czynnikami pozamedycznymi dla każdego psa indywidualnie. Zalecenia typu kastracja dla wszystkich psów niehodowlanych nie znajduje poparcie w literaturze medycznej nauk weterynaryjnych.
Jest oczywiście tylko część streszczenia, więc sa tu pewne uproszczenia, ale nie jestem w stanie przetłumaczyć całego artykułu no i nie mam pozwolenia na publikację.
Chciałam tylko prosić o zwrócenie uwagi, ze mowa tu jest o ryzyku, więc np. stwierdzenie typu "a ja wykastrowałam swojego psa i tego a tego nie bylo", albo odwrotnie, mijają się z celem, gdyż większość wspomnianych negatywnych czynników zarówno kastracji jak i nie kastracji dotyczy jeśli chodzi o faktyczne wystąpienie problemu tylko pewnego odsetka populacji.
Z góry przepraszam za ewentualne błędy w tłumaczeniu nomenklatury weterynaryjnej, jeśli ktoś coś wypatrzy to proszę o informacje na PW to zmienię.
Nie jest to artykuł, w którym jako takim przeprowadzono jakiekolwiek badania. Jest to to artykuł w którym autorka
skompilowała wyniki badań opisanych w 55 artykułach tzw. peer-reviewed, czyli takich których jakość badawcza została poddana ocenie przed publikacją.
U suk należy pamiętać iż występuje u nich ropomacicze zamknięte (poza otwartym), przy którym objawy są bardzo trudne do zauważenia. W powyższym zestawieniu jest napisane iż ryzyko wystąpienia u suk ropomacicza (bez rozróżnienia na otwarte czy zamkniete) wynosi 23% zachorowań przed 10 rokiem życia u nie kastrowanych suk. Jest to jedyny tak duży odsetek podany w tym artykule. Są to dane ze Szwecji gdzie kastracja jest bardzo rzadka (wg. informacji w artykule).
Jeżeli ktoś kto czyta ten post a jest w trakcie podejmowania decyzji, to apeluję o uważne przeczytanie treści. Proszę zauważyć np., że pewna część problemów jest związana z wiekiem w którym kastracja jest przeprowadzona. Więc może to pomóc w decyzji nie tylko czy, ale jeśli tak, to kiedy. Np. u suk zbyt wczesna kastracja powoduje zwiększone ryzyko pewnych problemów, a zbyt późna już nie tak bardzo pomaga w innych. Z drugiej strony wyniki badań wskazujące na wysoką zachorowalność suk na ropomacicze może być wskazówką dla właścicieli suk nie kastrowanych, ze warto być wyczulonym na tym punkcie.
Oczywiście podane tu informacje dotyczą jedynie aspektów medycznych. Nie ma tu informacji o aspektach behawioralnych czy też innych niemniej ważnych, a czasami decydujących.
Poniżej podaję dane z artykułu o zalezności wieku przeprowadzenia od zachorowalności na rożne choroby:
Zależność wieku kastracji wg. artykułu:
Badania wykorzystane do kompilacji w artykule zawierają dane z wielu krajów.
1. Rak prostaty:
Nie ma informacji o zalezności od wieku kastracji, natomiast zwraca się uwagę na działanie ochronne testosteronu, dzięki któremu rak ten jest bardzo rzadki u psów nie kastrowanych.
2. Rak kości
Badania, które nie brały pod uwagę wieku kastracji pokazały, ze ryzyko jest dwa razy większe u kastrowanych psów i suk. Dodatkowo w badaniach rottweilerów, rozbito to na kastrację przed i po ukończeniu roku. Przed ukończeniem ryzyko jest 3 razy większe.
3. Rak sutka
Tu jest tak, ze im wcześniej tym lepiej, czyli im mniej razy suka przechodziła cieczkę przed kastracją, tym mniejsze prawdopodobieństwo nowotworu. Jeśli kastracja jest przed ukończeniem 29 miesięcy to ryzyko jest bardzo niskie. Kastracja od 30 miesiąca daje dużo wyższe prawdopodobieństwo, ale jest ono nadal dużo niższe niż u suk nie kastrowanych. Nie podaję tu liczb bo dane są podane według prawdopodobieństwa względnego i mogłabym się pomylić z podaniem prawidłowych danych.
4. Rak dróg moczowych
Nie zostało podane jak to się ma do wieku, ale sam nowotwór jest bardzo rzadki nawet przy zwiększonym ryzyku (co jest napisane w streszczeniu).
5. Złośliwy śródbłoniak naczyniowy
Jest to częsty nowotwór. W badaniach dokonano porównania w ramach grup wiekowych z grupa kontrolną, ryzyko zwiększa się od 1.6 do 5 razy w porównaniu z grupa kontrolna. Dotyczy to psów i suk (suk bardziej).
6. Niedoczynność tarczycy
Bez odniesień do wieku kiedy wykonano kastrację.
7. Niepożądane reakcje na szczepionki:
Bez odniesień do wieku kiedy wykonano kastrację. Uważa się, ze jest to związane z ochronną rola hormonów płciowych (ktorych nie ma po kastracji).
8. Nietrzymanie moczu
U suk nie kastrowanych występuje ono tylko u 0,3% przepadków. U kastrowanych 4-20% . Bez odniesień do wieku kiedy wykonano kastrację, natomiast suki kastrowane przed ukończeniem 5,5 miesiąca mają 2,76 razy większe prawdopodobieństwo utrzymujących się i nawracających infekcji dróg moczowych.