Mam problem z Negrą. Słowem wstępu – to bardzo aktywna suczka – Ci co widzieli potwierdzą. Nie wiem skąd ona czerpie tyle energii. Jest „nie do zdarcia”. Bardzo łatwo się pobudza i nakręca. Szybko się nudzi (pomijam fakt, jakie zajęcia znajduje sobie w domu podczas naszej nieobecności). Kiedy jest nakręcona entuzjazm z niej kipi. Dosłownie. Paruje uszami, rozsadza klatkę piersiową, nie pozwala domknąć pyska. To co mnie martwi, to jej fiksacja (bo obsesja to zbyt delikatne słowo), na punkcie gonienia za łupem. Tym łupem najczęściej jest piłka, ale zdarza się i kot. Zostańmy jednak przy piłce, bo z tym wiąże się główny problem, a właściwie dwa.
Po pierwsze – aportowanie. To pasja Negry, jej obsesja. Coś, co mogłaby robić non-stop, nie zdając sobie sprawy ze swojego zmęczenia. Jeśli sama nie przerwę zabawy, mogłaby się zabiegać na śmierć. Widząc piłkę nie potrafi się skupić na niczym innym, a kiedy nie może za nią pobiec frustruje się. Tak jest np. przy zawodach agility, gdzie wszędzie wokół latają piłeczki, biegają za nimi psy, a Negra nic nie może, więc zaczyna szczekać i się denerwować. Potrafi też kłapnąć zębami lub warknąć na innego psa, jeśli ten próbuje jej piłkę zabrać.
Drugi problem, który frustruje mnie niesamowicie i wysysa wszelka dobrą energię, to zachowanie Negry na treningach agility. Kiedy przekraczamy granice boiska, Negra z grzecznego psa zmienia się w potwora. Zaczyna ciągnąć jak koń. Jak amstaffy w weight-pullingu. Zapiera się na boki łapami, ryje w ziemi, zdrapuje darń, czołga się niemalże – byle do przodu, choć nie ma żadnego celu. Szczeka non-stop. Nie pomaga uciszanie, skupianie na smakołykach, zamykanie w klatce, trącanie, szarpanie smyczą, dominowanie – nic. Dopóki nie wejdzie sama na tor będzie szczekać i szarpać się na smyczy. Jedyna rzecz, która jest w stanie ją uciszyć – to piłka na sznurku i jej przeciąganie. Ale to zamiast uspokoić – nakręca ją jeszcze bardziej. Negra przez godzinę treningu jest zupełnie innym psem, jakby coś ją opętało. Nie jest się w stanie skupić, uspokoić, nie mówiąc o odpoczynku.
Jeśli macie jakieś doświadczenie z fiksacjami czy obsesjami – chętnie przeczytam.
Gdyby jej pozwolił aportowałaby do upadłego, zziaja się i dalej i dalej i mogłaby tak w kółko 
Oczywiście rzucamy jej tą piłeczkę z umiarem zdając sobie sprawę że taki nadmierny wysiłek nie jest wskazany i dobry dla jej zdrowia. A takich piłeczek to już miała bodajże kilkanaście 
