Przestraszyłem się trochę tego tekstu, ale ponieważ minęło od jego publikacji niemal 20 lat (i nic), to się zaraz uspokoiłem. Ale faktycznie, wskazywałoby to na to, że entlebucherzy krótki ogon dziedziczy się w typowy sposób.
[edit]
Znalazłem takie źródło: http://jhered.oxfordjournals.org/content/100/2/236.full.pdf?keytype=ref&ijkey=k4JrrKQbCqz1ZH3 - praca jest z 2008, więc raczej świeża. Entlebuchery nie są tam wymienione wśród przebadanych ras, jednak wynika z niej, że:
Jeżeli nie mamy do czynienia z typowym dziedziczeniem poprzez allel dominujący (mutacja oznaczana jako C189G), to potomstwo ze szczątkowym ogonem otrzymujemy zgoła losowo po rodzicach długoogoniastych. A u entli, z tego, co wiem, tak nie jest. Wobec tego, chyba jednak są typowe. Nawiasem mówiąc, w tym wypadku śmierć zarodków lub nowonarodzonych szczeniąt z homozygotą wynika z niedorozwoju całego tylnego odcinka kręgosłupa i jego okolicy. Heterozygotyczne osobniki, oprócz zredukowanego ogona, są całkiem zdrowe. Pan Bóg tak to urządził.