Znalezione na FB
Anna Wysocka udostępniła zdjęcie użytkownika Przychodnia weterynaryjna Benkowski i Hajdo w grupie Psy!
29 min ·
„Marzec miesiącem badania w kierunku Angiostrongylozy.
Angiostrongyloza to choroba pasożytnicza wywoływana przez nicienia Angiostrongylus vasorum,.
Inne nazwy pasożyta:
nicień płucny – od miejsca bytowania pasożyta w organizmie;
francuski robak sercowy
Występowanie
Obecnie pasożyt występuje w wielu krajach, w tym także w Polsce. Do niedawna uważano, że wrażliwe na zachorowanie są tylko psy, jednak coraz częściej pojawiają się doniesienia o inwazji u kotów. W 2014 roku w Polsce został potwierdzony pierwszy przypadek kliniczny tej parazytozy u kota.
Cykl życiowy pasożyta
Żywiciele pośredni to tacy, w których pasożyt osiąga stadia larwalne, aby następnie przedostać się do organizmu żywiciela ostatecznego, w którym dojrzewa płciowo i rozmnaża się.
Żywiciel parateniczny, czyli rezerwowy, to taki, który nie jest niezbędny do zamknięcia cyklu rozwojowego, w jego organizmie pasożyt nie ulega rozwojowi, jednak ułatwia jego przeniesienie z żywicielami pośredniego na ostatecznego.
W warunkach europejskich żywicielami ostatecznymi dla omawianego nicienia są psy oraz lisy, żywicielem pośrednim – głównie ślimaki, w tym z rodziny pomrowatych, zaś żywicielem paratenicznym – żaby.
Aby doszło do zarażenia, żywiciel ostateczny czyli np. nasz pies, musiałby spożyć inwazyjne larwy L3. Może do tego dojść poprzez:
spożycie ślimaka lub żaby;
kontakt ze śluzem ślimaków (spożycie trawy, zabawa patykiem zabrudzonym śluzem);
wypicie wody, w której żyją zarażone ślimaki;
polowanie na zwierzęta, które zjadają ślimaki (np. lisy)
Spożyta larwa przenika przez ścianę jelita do węzłów chłonnych jamy brzusznej, gdzie ostatecznie przekształca się w postać L5 i poprzez naczynia wątrobowe wędruje do serca i tętnic płucnych. Tam przekształca się w dorosłą postać i składa jaja, docierające do płucnych naczyń włosowatych. Tam wylęgają się larwy L1, przenikające prze pęcherzyki płucne. Larwy te są wykasływane do gardła, połykane i wydalane z kałem. Żywiciele pośredni zarażają się larwami, spożywając odchody. W ich organizmie larwa pierwszego stadium rozwija się do L3 i cykl rozpoczyna się na nowo.
Okres prepatentny, czyli od połknięcia larwy do pojawienia się jaj w kale, wynosi zwykle 1-2 miesiące, ale może się wahać w przedziale 27-108 dni. Żywiciele ostateczni mogą wydalać pasożyty przez klika lat, a nawet całe życie.
Objawy kliniczne
Niewielkie inwazje mogą przebiegać bezobjawowo. Pojawiające się objawy wynikają z lokalizacji pasożytów w organizmie oraz reakcji zapalnych organizmu, spowodowanych migracją larw. Inwazji mogą również towarzyszyć objawy nieswoiste, co opóźnia rozpoznanie.
Postać łagodna:
brak objawów;
sporadyczny kaszel;
odksztuszanie;
łagodne odczyny śródmiąższowe / oskrzelowe na RTG klatki piersiowej;
objawy nieswoiste (posmutnienie, brak apetytu, pogorszenie kondycji, utrata masy ciała);
okresowe wymioty, biegunka.
Inwazja średniego stopnia:
częsty kaszel i odchrząkiwanie;
duszność;
średniego stopnia odczyny śródmiąższowe / oskrzelowe na RTG klatki piersiowej;
okresowe wymioty, biegunka;
objawy nieswoiste (posmutnienie, brak apetytu, pogorszenie kondycji, utrata masy ciała).
Postać ciężka:
silna duszność;
nietolerancja wysiłkowa;
wybroczyny na błonach śluzowych;
krwiaki;
krwawienia z nosa, do przewodu pokarmowego;
krwiomocz;
bardzo wyraźne odczyny śródmiąższowe / oskrzelowe na RTG klatki piersiowej;
nieswoiste objawy neurologiczne (chodzenie po okręgu, drgawki, niedowład).
Jeżeli u Twojego pupila występuje jeden lub kilka z wymienionych objawów wykonaj test w naszej przychodnii.
Więcej informacji na temat angiostrongylozy, leczenia oraz zapobiegania chorobie uzyskacie od lekarza weterynarii.”
Przychodnia weterynaryjna Benkowski i Hajdo
Marzec miesiącem badania w kierunku Angiostrongylozy.
Angiostrongyloza to choroba pasożytnicza wywoływana przez nicienia Angiostrongylus vasorum,.
Inne nazwy pasożyta:
nicień płucny – od miejsca bytowania pasożyta w organizmie;
francuski robak sercowy
Występowanie
Obecnie pasożyt występuje w wielu krajach, w tym także w Polsce. Do niedawna uważano, że wrażliwe na zachorowanie są tylko psy, jednak coraz częściej pojawiają się doniesienia o inwazji u kotów. W 2014 roku w Polsce został potwierdzony pierwszy przypadek kliniczny tej parazytozy u kota.
Cykl życiowy pasożyta
Żywiciele pośredni to tacy, w których pasożyt osiąga stadia larwalne, aby następnie przedostać się do organizmu żywiciela ostatecznego, w którym dojrzewa płciowo i rozmnaża się.
Żywiciel parateniczny, czyli rezerwowy, to taki, który nie jest niezbędny do zamknięcia cyklu rozwojowego, w jego organizmie pasożyt nie ulega rozwojowi, jednak ułatwia jego przeniesienie z żywicielami pośredniego na ostatecznego.
W warunkach europejskich żywicielami ostatecznymi dla omawianego nicienia są psy oraz lisy, żywicielem pośrednim – głównie ślimaki, w tym z rodziny pomrowatych, zaś żywicielem paratenicznym – żaby.
Aby doszło do zarażenia, żywiciel ostateczny czyli np. nasz pies, musiałby spożyć inwazyjne larwy L3. Może do tego dojść poprzez:
spożycie ślimaka lub żaby;
kontakt ze śluzem ślimaków (spożycie trawy, zabawa patykiem zabrudzonym śluzem);
wypicie wody, w której żyją zarażone ślimaki;
polowanie na zwierzęta, które zjadają ślimaki (np. lisy)
Spożyta larwa przenika przez ścianę jelita do węzłów chłonnych jamy brzusznej, gdzie ostatecznie przekształca się w postać L5 i poprzez naczynia wątrobowe wędruje do serca i tętnic płucnych. Tam przekształca się w dorosłą postać i składa jaja, docierające do płucnych naczyń włosowatych. Tam wylęgają się larwy L1, przenikające prze pęcherzyki płucne. Larwy te są wykasływane do gardła, połykane i wydalane z kałem. Żywiciele pośredni zarażają się larwami, spożywając odchody. W ich organizmie larwa pierwszego stadium rozwija się do L3 i cykl rozpoczyna się na nowo.
Okres prepatentny, czyli od połknięcia larwy do pojawienia się jaj w kale, wynosi zwykle 1-2 miesiące, ale może się wahać w przedziale 27-108 dni. Żywiciele ostateczni mogą wydalać pasożyty przez klika lat, a nawet całe życie.
Objawy kliniczne
Niewielkie inwazje mogą przebiegać bezobjawowo. Pojawiające się objawy wynikają z lokalizacji pasożytów w organizmie oraz reakcji zapalnych organizmu, spowodowanych migracją larw. Inwazji mogą również towarzyszyć objawy nieswoiste, co opóźnia rozpoznanie.
Postać łagodna:
brak objawów;
sporadyczny kaszel;
odksztuszanie;
łagodne odczyny śródmiąższowe / oskrzelowe na RTG klatki piersiowej;
objawy nieswoiste (posmutnienie, brak apetytu, pogorszenie kondycji, utrata masy ciała);
okresowe wymioty, biegunka.
Inwazja średniego stopnia:
częsty kaszel i odchrząkiwanie;
duszność;
średniego stopnia odczyny śródmiąższowe / oskrzelowe na RTG klatki piersiowej;
okresowe wymioty, biegunka;
objawy nieswoiste (posmutnienie, brak apetytu, pogorszenie kondycji, utrata masy ciała).
Postać ciężka:
silna duszność;
nietolerancja wysiłkowa;
wybroczyny na błonach śluzowych;
krwiaki;
krwawienia z nosa, do przewodu pokarmowego;
krwiomocz;
bardzo wyraźne odczyny śródmiąższowe / oskrzelowe na RTG klatki piersiowej;
nieswoiste objawy neurologiczne (chodzenie po okręgu, drgawki, niedowład).
Jeżeli u Twojego pupila występuje jeden lub kilka z wymienionych objawów wykonaj test w naszej przychodnii.
Więcej informacji na temat angiostrongylozy, leczenia oraz zapobiegania chorobie uzyskacie od lekarza weterynarii.
