Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Wracam do tematu, który założyłam tak wiele lat temu.
Niestety stan stawów Galwina jest bardzo zły. Podanie kw hialuronowego nie przyniosła żadnych efektów. Dziś podaliśmy kolejną dawkę, ale patrząc na to, że Galwin wogóle nie staje na lewej łapie to nie jest dobrze. Do tego staw bardzo chrupie. Mamy jedno wyjście z tej sytuacji - amputować głowę kości udowej. Coś co mnie przerażało kilka lat temu dzisiaj jest jedyną szansą na to aby Galwin mógł chodzić normalnie.
Jedyne co mnie pociesza to to, że mamy najlepszych możliwych lekarzy. No i to, że ogólny stan Galwina jest lepszy z dnia na dzień.
Już pisałam, że przed nami długa i ciężka walka, ale nie spodziewałam się że aż tak ciężka. Moje kochane maleństwo jeszcze tyle musi znieść

Trzymamy kciuki za Galwina, musi byś dobrze, skoro ta operacja ma mu pomóc. Czy bolerioza którą przeszedł nie miała wpływu na pogorszenie stanu stawów?

No nie wiemy czy pomoże Jest ogromne ryzyko, ale z drugiej strony tak żyć nie może.
Na pewno babeszjoza/borelioza miały wpływ na pogorszenie stanu jego stawów, chociażby ze względu na zanik mięśni który się pojawił

trzymamy za biedaka

Mocno zaciskamy kciuki za zdrowie Galwina !!!

Galwinku trzymamy mocno

Trzymam mocno kciuki za Galwina !!

Trzymamy mocno kciuki, musi być dobrze

Trzymamy Galwinku

Trzymaj się, Galwin Oby wszystko się odbyło bez żadnych komplikacji.

Dziekujemy.
Czekamy na informacje kiedy operacja. Czy przed operacja rehabilitujemy, zeby nabral miesni w tej lapie, czy dopiero po operacji....

I przed i po. Macie tam jakiś gabinet?

Natalia - zobacz sobie w galerii Shermana - to jest pies po resekcji obu głów kości udowych. (jedna troche za płytka jak twierdził Novak).
Turla sie psisko.

Aga-2 napisał(a):I przed i po. Macie tam jakiś gabinet?

To, ze po to na pewno, ale nie wiemy czy przed. To jest spory problem, bo bardzo go to boli. Nie mozemy dac lekow przeciwolowych, bo dostaje stwryd. Mozemy odnerwic panewke, ale to kolejna operacja i tez nie daje gwarancji ze bedzie lepiej.
Nasz chirurg ortopeda pracuje w klinice w ktorej jest od razu centrum rehabilitacyjne. Teraz sie naradzaja razem z nasza pania doktor co robic, zeby bylo dla niego najlepiej. Nie da sie ukryc, ze jest bardzo ciezkim przypadkiem.

Ja wiem, ze takie operacje sie udaja i ze ma ogromna szanse powrocenia do zdrowia, ale nie ukrywam, ze bardzo sie boje On tyle przeszedl, do tego ma ponad 7 lat..

Będzie dobrze Natalia. Trzymam bardzo mocno za Przystojniaka
U nas takie psiaki rehabilitują też przed ,ale każdy przypadek jest inny...Wiem ,że na wodnej bieżni osiągają dość szybko efekty

Im więcej się mięśni wyrobi teraz, przed operacją, tym łatwiej będzie psa przywrócić do sprawności po operacji. Trzeba pamiętać, że on już nie będzie miał stawu i cała łapa będzie pracowała i podtrzymywała ciało mięśniami. Niech mu przynajmniej zastosują EMS na te zaniki mięśniowe, a przy okazji TENS przeciwbólowo.

Aga-2 napisał(a):Im więcej się mięśni wyrobi teraz, przed operacją, tym łatwiej będzie psa przywrócić do sprawności po operacji. Trzeba pamiętać, że on już nie będzie miał stawu i cała łapa będzie pracowała i podtrzymywała ciało mięśniami.

Tak mi to tłumaczył nasz ortopeda, więc podejrzewam że wie co robi. Na razie próbujemy mu pomóc robiąc masaże (co godzine po 5-10min). Mam nadzieje, że to chociaż trochę mu pomoże. No i czekam na informację jaki jest plan działania.

Oj Galwin ale ty masz pecha w tym roku Trzymajcie się mocno i szybkiego porotu do normalności życzę będzie dobrze!!!

Witaj Natalia i Galwin. Bardzo dawno nie pojawiałam się na forum (wcześniej też sporadycznie), ale odkąd mam bliźniaki to nie mam na nic czasu. Ale do rzeczy. Nie wiem, czy w jakiś sposób ci to pomoże, ale moja sunia też miała resekcję głowy kości udowej. Miała wtedy zaledwie 8 miesięcy. Nie wiem czy wtedy nie było innego wyjścia, ale zaufałam weterynarzowi. Ale jedno wiem na pewno. Od operacji minęło już 3 lata a moja Inka czuje się świetnie. Biega i skacze i nie widać, żeby coś ją bolało. Pomimo tego, że drugi staw też jest w kiepskim stanie, ale dopóki nie będzie odczuwać bólu, to narazie nie zgodzę się na operację drugiej łapy.
Po operacji Inka trochę wymiotowała, ale na drugi dzień miała już apetyt do jedzenia jak zwykle. Była bardzo dzielna. Przez jakiś czas było trochę ciężko, bo musieliśmy ją nosić po schodach, ale najważniejsze, że Inka bardzo szybko zaczęła używać chorej łapy i szybko wróciła do zdrowia. Teraz tylko lekko utyka,bo jednak ta łapa jest ciut krótsza (chociaż obcy ludzie tego nie widzą a mój mąż uważa że przesadzam), ale tylko jak chodzi powoli, jak biega to tego nie widać.
Więc uszy do góry i nie martwcie się wszystko będzie dobrze. Trzymamy za Was kciuki.

Bardzo mocno trzymam kciuki,musi być dobrze!!!