Wątek Brombka

[R.K]

Śledzę ten wątek od początku z ogromną uwagą,martwiło mnie,że tak długo nie było żadnych informacji,a jednocześnie gdzieś w podświadomości błyszczała blada iskierka nadziei.Dzisiaj z drżącym sercem otwierałam ten wątek.Podziwiam Was i szczerze współczuję.Jesteście WIELCY! A o Brombku-chociaż go nie znałam - NIGDY nie zapomnę.

[Aga-2]

Wiecie co? Niesamowita historia z tym Brombasem... Tyle zbiegów okoliczności: bo to i przerębel i gruby lód wszędzie indziej i to, że Brombek świetnie pływał i skoro jego pan wskoczył i wypłynął , to tym bardziej tego bym się spodziewała po sprawnym zwierzu z silnym instynktem samozachowawczym i to, że skoro już utonął , to nie stało się to, co najbardziej prawdopodobne, czyli że nie wypłynęło jego ciało i teraz jeszcze to, że w ogóle nie da się go wyjąć.... Dla mnie to wszystko jest prawie jednoznaczne - widocznie tak miało być na przekór wszystkiemu i wszystkim. Cokolwiek by kto nie zrobił, to nie dało się inaczej... Bardzo współczuję.

[Roxanka]

Asiu jestem z Wami całym sercem, tak bardzo mi przykro

[iwona_k1]

Bardzo nam przykro i współczujemy szczerze...Niesamowity pies,niesamowita historia...

[marzena]

Tak bardzo współczuję
Nie potrafię znaleźć więcej słów

[EwaM]

Tak bardzo mi przykro....Współczuję z całego serca...

[Vel_Pan_Rekin]

skoro jego pan wskoczył i wypłynął

Tę jedną rzecz chciałam doprecyzować: Marek nurkując trzymał się krawędzi lodu jedną ręką. W ciemnościach, przy tamtej temperaturze bał się po prostu, iż straci orientację i nie wypłynie. Mówi, że w tamtej chwili myślał o Polce. I z punktu widzenia Poli dziś cieszę się z tego przez łzy. Mimo wszelkich papierów i patentów, jakie posiada w ciężkich zimowych ciuchach i w takiej temperaturze nie miałby szans wypłynąć Do dziś sobie wyrzuca, że choć nieżywego, ale mógł wyciągnąć Brombasa. Ale w emocjach człowiek myśli co innego. Każdy jeden specjalista, znając umiejętności, nie tylko papierowe Marka (również jego instruktor od nurkowania) mówił, że nie miałby szans na przeżycie.


Brombasa zgubiła przewrotność natury. On szedl najpierw jakieś 7-10 m wzdłuż brzegu, jakieś pół metra od niego. Dopóki lodu nie rozwalili siekierkami płetwonurkowie, było widać ślady. I po tym odcinku w pewnej chwili musiał załamać się pod nim lód. Więc gwałtownie znalazł się pod wodą.Może chciał "obsiusiać" drzewko rosnące tuż nad tym punktem, może na dłużej przystanął? I stało się. Nagle. Na wyciągnięcie ręki od brzegu. To nie była "otwarta" rzeka. Tylko taka mini-zatoka.
Brombas wiedział trochę o lodzie, bo trenował w podobnych sytuacjach. Przyroda Go zaskoczyła. Może należało się tego spodziewać, że nigdy nic nie idzie, jak myślimy w takich warunkach, ale człowiek jest mądry po szkodzie...

Dodatkowo potem okazało się, że w korzeniach tego drzewa, któe Brombas chciał prawdopodobnie obsiusiać, mieszkanko uwił sobie sum. A jak mówili nam starzy wędkarze: gdzie sum, tam wir. Gdzie wir, tam słąby lód; lód się zerwał, wir porwał...
I pustka w sercu. I w życiu.

[Marszal]

Nie potrafię wyrazić słowami jak bardzo Wam współczuję i łączę się z Wami w bólu. Podobno czas goi rany, ale............ile tego czasu potrzeba? Nie wiem, nie umiem nic pokrzepiającego napisać, bo wiem też,że żadne słowa nie ukoją teraz Waszego bólu

[Busola]

Asiu, nie ukrywam że miałam jeszcze nadzieję... że wyplynął, był w szoku, ktoś go przygarnął
...strasznie mi przykro
nawet nie wyobrażam sobie co przeżywacie

mocno Was przytulam

[Martyna]

Pani Asiu, brakuje mi słów, nie wiem co napisać..
Mimo, że żadko kiedy tu pisałam, byłam, czytałam - myślałam..
Od samego początku tkwiła we mnie nadzieja, że może jednak..
Może jednak..

Jest mi ogromnie przykro,
niewyobrażam sobie jak wielki smutek was ogarnia..
Zawsze będziemy pamiętać o Brombku,
o tym jakże szczęśliwym piesiaku, który sprawiał wam tyle radości..

(*)

[Cefreud]

Aśka-Brombek zawsze będzie dla nas taki jak na fotkach w kalendarzu.Trochę rozpuszczony, trochę rozbrykany ale zawsze.ale to zawsze absolutnie Wam oddany ...

[ania dąbrowa górnicz]

Wyrazy współczucia.........
ale z każdej sytuacji mozna wyciągnąć te pozytywne strony, Brombasek miał swój cel w waszym życiu i spełnił się jako , opiekun, towarzysz i najlepszy i ukochany przyjaciel jakiego mozna sobie wymarzyć.... Każdy z nas ma swoje przeznaczenie......
My będziemy zawsze pamiętać o Brombasku i o waszych WIELKICH sercach.....
Brombasek [*]

[annasm]

Dla Brombka[*]

[maat]

Tak myślałam - schował się...
teraz już zawsze będzie przy Was, a choć żaden pies nie będzie NIM, to w każdym psiaku, który będzie Wam towarzyszył będziecie odkrywać Brombastego. Tak już jest. Każdy też jest ten jedyny w swoim rodzaju...
Nie bój się Asiu !

[Agama]

Asiu trzymaj się ..........

[agusia]

Do końca miałam nadzieję, że ta historia zakończy się w inny sposób... Asiu, trzymajcie się...

[Brożkin]

...On tak chciał. Iż Jego grób będzie właśnie tam. Że ukochał tak mocno wodę, że to właśnie ona pozwoli mu wrócić do Natury... Że nie chce, byśmy Go oglądali takiego... Chce, byśmy Go pamiętali radosnego, pędzącego do nas na wyścigi...

Ja myślę tak od dawna. Może tego właśnie chce, może tak by wolał. Może trzeba uszanować Jego wolę? Nie mi o tym decydować, bo to Wasz pies, ale tak będzie lepiej...

[AT]

Asia słów brak

[anula]

[Mr. Frodo]

Bardzo mi przykro