Portal Wielbicieli Szwajcarskich Psów Pasterskich

Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy

oj ja też czekam.... a Bary zdrowy musi być i basta !

My też czekamy na c.d naprawdę to coś pięknego Myślę że będzie teraz szło wszystko ku lepszemy zasługujecie wszyscy na to SZCZĘŚCIE

Bardzo fajnie czyta się Wasze opowieści Szczęściarz z niego.Wierzę,że wszystko będzie dobrze!

Pięknie zaczynająca się opowieść.
Proponuję utworzyć Baremu galerię i do niej przenieść tę opowieść i fotki,szkoda aby były w tym dziale,tym bardziej, że to dopiero początek tych opowieści a przed Wami jeszcze parę ładnych lat

Cały wątek przeniosłam do galerii

Michał - pięknie opowiedziana historia ludzko-psiej miłości
Życzę jak najwięcej wspólnych lat

Wiecie co, raczej nie deklaruję uczuć publicznie, ale zrobię wyjątek... KOCHANI JESTEŚCIE

A ja czekam na III część opowiadania

Bary ma szczęście ,nie patrząc co będzie dalej,bo ma Was!

Psiak faktycznie powinien sie nazywać SZCZĘŚCIARZ
Kiedy III część????????

Witamy was cieplutko ale historia!
My mieszkamy w Lubomierzu takze blisko was.
Mam pytanie bo myslalam duzo razy zeby pojechal z nami Rock na wyprawe w gory nie ma problemu z wpuszczaniem psiakow na szlaki?

Super macie psiaka Wiele lat wspólnie spędzonych Wam życzę

Mam nadzieję ,że teraz będą już tylko wspaniałe przygody zdróweczka

Część III – Wyścig z czasem.


Nie wiedzieliśmy , że rozpoczęliśmy wyścig z czasem. Zaczęliśmy szukać lekarzy, którzy podejmą się operacji. Nie mieliśmy doświadczenia i wiedzy w tym zakresie. Prosiliśmy o pomoc na forach : szfajcary. com i Polskiego Związku Kynologicznego. Problem polegał na tym, że było to bardzo rzadkie schorzenie –o podłożu genetycznym. Tutaj serdecznie dziękujemy Ani z portalu szwajcary.com. Ania pierwsza odpowiedziała i wskazała klinikę w Bohuminie i lekarza specjalistę.
Aniu jeszcze raz dziękujemy !
Rozpoczęliśmy konsultacje z lekarzem z kliniki w Bohuminie w Czechach. Pojawiły się trudności językowe. Ania tłumaczyła nam maile. Nawiązaliśmy kontakt z szefem chirurgii na SGGW w Warszawie. Wszystko to wiązało się z daleką podróżą, i nie wiadomo z jak długim pobytem. Przeszkoda było , że Bary tak daleko nie da rady pojechać. Coraz trudniej oddychał.
Wtedy trafiliśmy na lekarzy z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Pora była urlopowa, więc cierpliwie, chociaż niespokojni e czekaliśmy na koniec wakacji, aż zespół chirurgów będzie gotowy do operacji. Pierwsza operacja odbyła się 14 października. Bary zaczął lepiej oddychać. Cieszyliśmy się , że najgorsze za nami. Niestety, była to poprawa trwająca dwa miesiące. Później było już tylko gorzej. Tata wykorzystał cały urlop, aby być z nim w domu. Baliśmy się go zostawić samego. Dusił się kilka razy dziennie. Staliśmy nad nim bezradni błagając go, aby walczył i się nie poddawał, że da radę. Do ogrodu nosiliśmy go na rekach, bo chodzenie po schodach sprawiało mu problem. Nasz „rodzinny” wet cierpliwie podawał mu leki zmniejszające obrzęk i zapobiegając stanom zapalnym.
Panie doktorze , Panie Marku serdecznie dziękujemy.
Termin następnej operacji ciągle się przesuwał z przyczyn losowych, a Bary coraz trudniej oddychał. Oddychał przez mały otwór w krtani o średnicy gwoździa. Mógł leżeć i spokojnie chodzić. Jadł ale niewiele. Mały wysiłek powodował, że się dusił. Dzień przed operacją stracił przytomność. Nie mogliśmy już dłużej czekać. To była najtrudniejsza operacja. Jak lekarze mówią zabieg wysokiego ryzyka.
W sumie Bary przeszedł 4 operacje. Wszystkie wykonał zespól chirurgów z kliniki Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wspaniały zespół z szefem chirurgii na czele.
Panie doktorze nie ma słów, którymi moglibyśmy wyrazić naszą wdzięczność. Dziękujemy Panu i całemu zespołowi. Dziękujemy.

Niezastąpiony doktor Skrzypczak lekarz prowadzący Barego. Panie Doktorze dziękujemy.

Nie znamy jeszcze zakończenia ale Bary już wygrał. Dzięki lekarzom od dwóch miesięcy normalnie żyje. Cieszy się , biega i szczeka, co prawda przez rurkę tracheostomijną ale szczeka. Jest pogodny spontaniczny, kochany. Wraca do swojej wagi, chyba też urósł. Normalnie żyje.

W sobotę badanie endoskopowe. Wieczorem napiszemy jaki jest wynik.


Obrazek został zmniejszony.

Pozdrowienia od Barego!

Jesteście niesamowici serdecznie pozdrawiamy, trzymamy kciuki i łapki

Piękna walka i piękna miłość. Z całych sił trzymamy kciuki, żeby wynik badania był jak najlepszy, i żebyście jeszcze długie lata mogli cieszyć się swoją wzajemną obecnością. Tacy ludzie jak Wy to SKARB prawdziwy.

Trzymam kciuki za wynik. Jesteście cudowni z Barym na czele

Ja sobie jeszcze pomyślałam, poza tym, że Bary miał wielkie szczęście trafiając do Was, że Wy również jesteście szczęściarzami - dzięki Niemu przekonaliście się jaki wielki siedzi w Was potencjał, determinacja i poświęcenie. Piękne i wzruszające. Psy wyciągają z nas to co najszlachetniejsze.

Idę po jakiś słownik bo brak mi słów by wyrazić co czuję....
normalnie mnie dławi z wzruszenia...