http://dog-genetics.genouest.org/images ... 9-27-2.pdf
Artykuł z 2009 r.
Mięsak Histiocytarny (Histiocytic sarcoma - HS) to bardzo agresywny nowotwór rozpoznawany zazwyczaj w chwili gdy zmiany są rozsiane. Predysponowane rasy to rotwailery, retrivery i BPP, z ryzykiem zachorowania sięgającym 25% wśród tej ostatniej. Zebrano ponad 800 próbek od BPP, z czego 200 od psów chorych na HS. Apatia, anorexia, utrata wagi, objawy ze strony układu oddechowego, wątroby czy układu nerwowego mogą pojawić się na początku choroby. Płuca i śledziona są najczęściej pierwotnym ogniskiem choroby, która rozwija się szybko i w ostatnim stadium nacieki mogą dotyczyć wszystkich narządów i układów. W badaniach hematologicznych pojawia się niska liczba płytek i znaczna niedokrwistość.
W 1986 r opisano po raz pierwszy 13 przypadków chorych psów spokrewnionych ze sobą. W 1995 r na podstawie analizy 127 chorych psów wysunięto podejrzenie o dziedzicznym charakterze HS, w tej pracy 25% guzów u BPP były to guzy histiocytarne.
Epidemiologia
W analizie uwzględniono 89 chorych psów(komplet badań w tym raport patologa)(52%psów, 48% suk), w wieku od 2 do 11 lat, średni wiek to 6,5 roku, 70% psów było między 5 a 8 rz. 78% psów miało krewnego(pierwszego lub drugiego stopnia) ze zdiagnozowaną HS, 39% z innym typem nowotworu. Nie zidentyfikowano statystycznie istotnego czynnika środowiskowego.
Objawy
Anorexia(92%), osłabienie (90%), utrata wagi(88%), gorączka (43%), zmiany związane z płucami (31%), kaszel 19%, zmiany związane z sercem 16%, zmiany skórne 19%, objawy neurologiczne 22%, biegunka, wymioty 26%.
U 82% psów były zajęte organy wewnętrzne - śledziona, płuca, śródpiersie, węzły chłonne, wątroba. U 55% psów w momencie rozpoznania choroba była już wieloogniskowa.
Odchylenia w badaniach
anemia (66%), niskie płytki 56% podwyższone transaminazy 45%
Leczenie
U 39 psów przeprowadzono zabiegi operacyjne (jako diagnostykę i leczenie), 35 było leczonych paliatywnie sterydami, 19 sterydami w połączeniu z antybiotykiem, tylko 7 otrzymało chemioterapię - głównie lomustynę. Średni czas przeżycia od diagnozy do śmierci wyniósł 49 dni.
Analizowano rodowody 327 psów, 121 było chorych, u 98 choroba była potwierdzona badaniem histopatologicznym, 48 zdrowych powyżej 10 rż, występowały inne nowotwory (13 chłoniaków, 18 guzów mastocytarnych, 6 melanocytowych). Stworzono drzewo genealogiczne składające się dla każdego psa z 21146 przodków i krewnych, najstarszy z 1931r, najmłodszy z 2007. Okazało się ze jest kilka psów, które były używane wielokrotnie do rozrodu. W każdym pokoleniu tylko tylko 5,5% psów i 13,2 %suk było użytych w hodowli, z czego 0,78% psów i 3% suk było rodzicami ponad połowy następnej populacji.
Model dziedziczenia - analiza rodowodów pozwoliła na wysunięcie hipotezy że HS wśród BPP dziedziczy się wg modelu oligogenowego.
Dyskusja
Z uwagi na konieczność właściwego doboru materiału (konieczna diagnostyka i pełny rodowód) z 800 próbek pobranych od psów (200 psów chorych) analizie statystycznej poddano 327 psów, z czego 121 chorych. 89 psów (pełna diagnostyka i wynik badania histopatologicznego) stanowiło podstawę opracowania charakterystyki epidemiologii i patologii HS.
HS to bardzo agresywny nowotwór, częsty u BPP, ze średnim wiekiem wystapienia 6,5 roku, bez przewagi żadnej płci. Nie ustalono jak czynniki środowiskowe wpływają na zapadalność na HS (szczepienia?, ekspozycja na dym tytoniowy?).
Ponad 40% chorych psów miało krewnych (do 2 stopnia) z innym niż HS nowotworem co sugeruje że sekwencja genów odpowiedzialna za zwiększone ryzyko HS może sprzyjać powstawaniu innych nowotworów.
Objawy choroby są niespecyficzne i związane z ogólnoustrojowa chorobą. U 82% psów w momencie pojawienia się objawów występowało zajęcie narządów wewnętrznych (guz/naciek), u 55% wieloogniskowo.
Prognoza jest bardzo zła, leczenie mało skuteczne.
W postaci jednoogniskowej lepsze wyniki leczenia uzyskano łącząc usunięcie zmiany z następową radio i/lub chemioterapią. Obserwowano również częściową poprawę po zastosowaniu chemioterapii - lomustyną. Obecność odchyleń w morfologii (anemia, niski poziom płytek) i zajęcie śledziony wiąże się z gorszą prognozą.
BPP były wyselekcjonowane na początku 20 wieku z niewielkiej populacji, potem hodowano je używając do rozrodu niewielkiej liczby psów(popularnych reproduktorów). Wydaje się że obecna populacja wywodzi się od 6 reproduktorów z początku wieku 20. Aktualnie populacja jest liczna (Francja 2006r - 2900 nowych rejestracji, USA 4000), do rozrodu używana jest jednak ograniczona liczba osobników. Użycie popularnego reproduktora, który niósłby ze sobą zwiększone ryzyko zachorowania może być odpowiedzialne za zwiększenie liczby zachorowań w populacji.
Mała populacja założycielska i "efekt popularnego reproduktora" zwiększył częstość alleli związanych z HS. We Francji 80% HS występuje u BPP, mimo, że stanowią one tylko 1,8% psiej populacji. 78% chorych psów ma krewnego z HS. Oczekiwana zapadalność na HS w tej rasie to 25%. Dziedziczenie wydaję się być związane z kilkoma genami, z wpływem czynników środowiskowych na ciężkość zachorowania czy wiek w którym choroba wystąpiła.
Badanie ma doprowadzić do identyfikacji genów odpowiedzialnych za zachorowania na HS.
ale to sie nie uda bez badan, probek....
Planujemy zmasowany atak wiedzą 
Wiedzy nigdy za wiele 
