Najodpowiedniejszy wiek odbioru szczeniaka

[Szilkowa]

Ale właśnie, kiedy szczeniak zostaje dłużej u hodowcy oznacza lepiej ? Okres do 12 tygodnia jest najważniejszym w czasie socjalizacji u malucha. A raczej wątpię żeby hodowca dajmy na to przy miocie gdzie jest 5 szczeniaków, poświęcał im codziennie tyle czasu na socjalizację każdemu z osobna, co może poświęcić nowy właściciel gdzie szczylek jest oczkiem w głowie.

[Aga-2]

Jeśli się zdarzy, że szczenię z takich, czy innych przyczyn zostaje dłużej w hodowli, to hodowca powinien zająć się indywidualnie każdym z nich. Ja wiem, że to w niektórych przypadkach jest utopią, ale tak być powinno. Z naszego miotu ostatni wyjechał Amicus w wieku prawie 4 miesięcy i umiał już jako tako chodzić na smyczy, na spacer szliśmy ulicą, obok przejeżdżających samochodów, miał pełen kontakt z ludźmi, innymi psami, kotem itp. Mieszkamy na wsi, więc nie znał miejskiego ruchu, tramwajów itp, ale nie słyszałam, żeby kiedykolwiek miał jakiekolwiek problemy psychiczne z tym związane. Inna sprawa, że mieszka obecnie w Norwegii i też nie ma tam kontaktu z tramwajami i miastem. To zależy też od szczeniaka i jego usposobienia. Niektórym maluchom trzeba poświęcić więcej czasu, innym wystarczy mniej, bo są pewne siebie z natury i umieją się bez problemu znaleźć w nowych sytuacjach. W przypadku jeśli w hodowli zostaje szczenię, bo nie ma nabywcy, to tym bardziej hodowca powinien się nim zająć. Przecież jeśli mu to szczenię zostanie na zawsze, to w końcu sam hodowca będzie miał z nim kłopot, jeśli go odpowiednio i w odpowiednim czasie nie zsocjalizuje... I tak jak pisała Ala - jeśli szczenię ma jakiekolwiek objawy chorobowe, to odpowiedzialny hodowca go nie powinien wydawać do nowego domu.

[HaniaHa]

Nasz Dagerek był brany od hodowcy (którego serdecznie pozdrawiam ) gdy miał 8 tygodni i myślę że był to odpowiedni wiek... Wcześniej na pewno nie!!!!
No ale mogę się nie znać....

[Bernielovers]

Myślę, że okres wydania szczeniaka zależy głównie od hodowcy. Argumentuję to tym, iż najważniejsze są początki maluszków i odpowiednia ich socjalizacja. Aby uniknąć problemów socjalizacyjnych powinny jak najdłużej uczyć się od dorosłych psów tego jak mają się zachowywać w stadzie. Dzięki temu unikniemy problemów nadmiernej dominacji, niechcianej agresji etc. Wiadomo, że każdy piesek ma swój charakterek, ale jednak coś go musi troszkę ukształtować w pierwszym okresie życia. Nie każdy z nas ma dzieci, a jednak większość je może planować, bądź zakładać ich obecność w domu(znajomi,rodzina. )W domowych(pierzynowych:) hodowlach często są dzieci, a to bardzo wpływa na więzi piesków z nimi. To natomiast ma wpływ na to jak pies będzie traktował spotkane dzieci w swoim przyszłym życiu. Myślę, że hodowca mający doświadczenie i patrzący perspektywicznie na swoje dobre imię i dalsze losy swoich podopiecznych ma na względzie to jakiego wychowanego pieska wypuszczają i oddają w ręce nowych opiekunów.
Pamiętam jak daaawo temu przywieziono mi moją świętej pamięci ukochaną pierwszą księżniczkę owczarka szkockiego collie - Dolly. Maleństwo miało 8 tygodni, było przerażone jazdą przez pół Polski w samochodzie, nie miało kompletnie wykształconej zrónoważonej psychiki etc.etc. Bała się wszystkiego co się rusza, szeleści, nie lubiła dzieci bo ich nie znała i było to okrutne, jak można było tak hodować zwierzęta, by rozchwiane emocjonalnie trafiały w następne szokujące otoczenie, do obcych ludzi etc. Ale było to dawno, trauma minęła po tygodniu, Dolores spała całe życie w łóżku ze mną,na swojej podusi, karmiona tym co najlepsze, była super wytresowana, była spokojna, w miarę zrównoważona po moich wielkich wysiłkach,... jednak traumy z przeszłości pozostały(niektóre). I po co tak krzywdzić ?
Ja skłonna jestem nawet postawić na kontrowersyjne 12tyg. jeśli wiemy jaka jest hodowla i czy można polegać na jej właścicielach. 20 lat temu nie było internetu, for, zapisów, reguł ale teraz myślę, że śmiało można poobgryzać trochę więcej paznokci czekając dłużej, by odebrać świetnego psiaka który weźmie i podaruje więcej szczęścia i miłości :)

[Aga-2]

Bernielovers,
przypadki stachliwości nie są rzadkie również wśród berneńczyków. Cecha ta może wynikać z jakichś traumatycznych incydentów we wczesnym okresie życia szczenięcia, ale jest też często przekazywana dziedzicznie. Dlatego tak ważną sprawą jest dobra psychika obydwojga rodziców miotu.
Tylko ciężką pracą jesteś w stanie ukształtować takiemu szczenięciu charakter, żeby jego strachliwe usposobienie zatuszować.
Wszystko jedno czy tą ciężką pracę "odwali" hodowca, czy właściciel. Oczywiście, że takiemu "skrzywionemu" psychicznie szczenięciu dodajemy tylko stresu przy odbiorze go z hodowli, ale nie ma tu wpływu termin tego odbioru. Natomiast kluczową sprawą jest ilość psów w hodowli i fakt, czy hodowca jest w stanie zapewnić takiemu szczenięciu czas na indywidualną pracę z nim. Jeśli zostanie mu więcej szczeniąt na dłużej, to ma więcej pracy, a tym samym mniej czasu.
Szczenię o prawidłowej psychice powinno być ufne, odważne, ciekawe nowych sytuacji i nowych miejsc. Oczywiście podróżowanie nie każdy pies znosi jednakowo dobrze. Niektóre mogą mieć chorobę lokomocyjną i przewożenie ich przez pół Polski może wtedy stanowić nie lada stres, niezależnie od wieku.
Szczenię odbierane z hodowli później może też mieć więcej stresu związanego ze zmianą otoczenia, bo jest już przyzwyczajone do poprzedniego miejsca i ludzi. Takie parotygodniowe (7-9 tyg) szczenię, zdrowe, dobrze rozwinięte i z prawidłowym charakterem, które dopiero zaczyna poznawać otaczający je świat w bardziej naturalny sposób akceptuje nowości.

[Agama]

W zupełności zgadzam się z Agą.
Wszystko zależy jak szczenie jest socjalizowane.Nasze maluszki najczęściej wędrują do nowych domków po ukończeniu 8 tygodni i doskonale się tam odnajdują . Są u siebie ,nie ma tęsknienia za babcią a odgłosy domowe im nie straszne ,ale moje maluchy wychowują się z nami i są centrum naszego wszechświata. Dzieci trudno od nich oderwać więc są wybawione ,a odgłosy domowe im niestraszne bo znają je od początku. Myślę ,że im jest starsze tym trudniej mu się pogodzić ze zmianą miejsca, tęsknotą za rodzeństwem.

[Bernielovers]

Przeczytałam i rozumiem :) Istnieje coś takiego jak test na uległość/agresję składający się z kilku ćwiczeń jakie potencjalnemu pieskowi, którego chcielibyśmy wziąć wykonuje się w osobnym pomieszczeniu w hodowli. Może nie praktykuje się tego często z Bernusiami, ale mam doświadczenie z bullikami(amstaff i pitbull) - im to naprawdę bezdyskusyjnie należy robić, ale myślę, że każdemu pieskowi nie zaszkodzi, a dużo nam może powiedzieć. Mam nadzieje, że hodowcy pozwolą nam coś takiego zrobić :) Tymczasem dzięki dziewczyny za poradę - wobec tego nie będę miała obiekcji przed zabraniem pieska wcześniej, niż myślałam że to zrobię :)

[Barbapapa]

A możesz rozwinąć temat, tego co się robi w osobnym pomieszczeniu itd. ? Nie bardzo umiem sobie wyobrazić czym to się jje.

[Alice]

Jeżeli chodzi o ćwiczenia "w osobny pomieszczeniu" to jest coś takiego jak test Volharda
http://www.dobermann.pl/artykuly/PAT_test_szczeniat.htm

Prawdopodobnie Bernielovers chodzi właśnie o coś w tym stylu ;)

[Barbapapa]

Dzięki, ale odniosłam wrażenie, że to nie oto chodzi. Poczekam na odpowiedź.

[Bernielovers]

Dzięki, ale odniosłam wrażenie, że to nie oto chodzi. Poczekam na odpowiedź.

To dokładnie to, ja to znałam pod inną nazwą, jednak nie pamiętam jaka ona była. Ale o tego typu ćwiczenia chodzi :)

[Busola]

Mam nadzieje, że hodowcy pozwolą nam coś takiego zrobić :)

pamiętaj jednak że taki test powinna wykonywać osoba nie związana emocjonalnie ze szczeniakami, więc ani hodowca, ani potencjalny nabywca. Powinna to być osoba "obca".

Jeśli hodowca poświęca czas każdemu szczenięciu to mniej wiecej wie jakie charakterki one mają.
Nasza suka była idealnie "zdiagnozowana" co do charakteru a test jako taki nie został przeprowadzony. Z pełną świadomością braliśmy temperamentne dziewczę

[Bernielovers]

No oczywiście, że tak :) Jak najbardziej się z Tobą zgadzam...swojego psa ogarnie właściciel, ale tu chodzi o zachowanie wobec obcych, na spacerze etc. Więc musi to robić osoba obca, bo wówczas reakcje będą niczym niewymuszone i uwarunkowane :)

[hania]

Ja muszę przyznac, że u moich szczeniaków zawsze dużo bardziej sprawdzały się moje obserwacje niż testy.

[Majszczur]

Wg mnie 9 tygodni to optimum.
Ósmy tydzień (czyli tzw. tydzień duchów) maluch spędza jeszcze z matką i w znajomym środowisku (oczywiście zakładam, że mówimy o mądrej hodowli poświęcającej wystarczająco dużo czasu obserwacji każdego malucha) Oczywiście to nie fabryka i ten idealny wiek może się wahać w jedną czy w drugą stronę w zależności od indywidualnych predyspozycji i charakteru psiaka, ale nigdy ponizej 7-go tygodnia życia.

[Guard]

Wg mnie 9 tygodni to optimum.
Ósmy tydzień (czyli tzw. tydzień duchów) maluch spędza jeszcze z matką i w znajomym środowisku (oczywiście zakładam, że mówimy o mądrej hodowli poświęcającej wystarczająco dużo czasu obserwacji każdego malucha) Oczywiście to nie fabryka i ten idealny wiek może się wahać w jedną czy w drugą stronę w zależności od indywidualnych predyspozycji i charakteru psiaka, ale nigdy ponizej 7-go tygodnia życia.

Też tak uważam i bardzo mnie dziwi wynik głosowania

[Sierra]

Zawsze mnie uczono, że 8 tygodni to absolutne minimum. Najchętniej odebrałabym szczeniaka właśnie po ukończeniu 9 tygodnia, o ile hodowczyni nie będzie miała nic przeciwko temu i uda się zgrać odbiór/wydanie, co logistycznie wcale nie musi być takie proste, jak doświadczenie uczy

Czytałam, że dłuższe trzymanie szczeniaka przy matce ma swoje wady i zalety, niestety czytałam to bardzo dawno i nigdzie nie mogę znaleźć tego artykułu. Oczywiście przeważały plusy, ale i pojawiły się głosy na minus. I tu pytanie do doświadczonych hodowców: czy znajdujecie w późniejszym wydawaniu szczeniaków jakieś wady?